1,5 roczna obserwacja chorego z DMD po dekaniulacji i perspektywy zasadności leczenia żywieniowego w przypadkach chorób nerwowo-mięśniowych na przykładzie chorej z Miastenia Gravis.
21 letni mężczyzna z rozpoznaną dystrofią mięśniową Duchene’a, który w styczniu 2013 r został przyjęty do oddziału intensywnej terapii z powodu ostrej niewydolności oddechowej, został zdekaniulowany w warunkach domowych po 3 miesiącach intensywnego leczenia żywieniowego.
Początkowo przy przyjęciu do OIT waga chorego niedożywionego oscylowała około 30 kg. Do czasu dekaniulacji udało się uzyskać przyrost masy o 13 kg z zastrzeżeniem że wzrost masy dotyczył głównie tkanki mięśniowej. Pierwotne zapotrzebowanie energetyczne, zmierzone przy pomocy kalorymetrii pośredniej wynosiło 6200 kcal/dobę (EE – Energy Expenditure). Czytaj dalej „16 miesięcy po reanimacji”