Żywienie i Kalorymetria Posrednia – Strona 2

Zapotrzebowanie energetyczne

Organizm osoby przewlekle chorej funkcjonuje zupełnie inaczej niż organizm osoby zdrowej, a co za tym idzie, ma inne potrzeby. Przewlekła choroba zwiększa zapotrzebowanie energetyczne organizmu. Jednocześnie podczas długotrwałej choroby zaburzone zostają funkcje metaboliczne, co skutkuje zmniejszonym wchłanianiem składników odżywczych, takich jak białka,węglowodany oraz tłuszcze. W związku z tym należy zadbać o ich zwiększoną podaż, a także o to, aby były one jak najlepszej jakości.

Przy każdej chorobie przewlekłej szczególną wagę należy przywiązać do zwiększonego zapotrzebowania na energię. Ponieważ chorzy często nie mają apetytu, mają trudności z gryzieniem i przełykaniem – ważne jest, aby znaleźć skondensowane źródła energii. Zapewnienie osobom przewlekle chorym diety pokrywającej wszystkie ich potrzeby jest bardzo trudne, ponieważ często występuje u nich permanentny brak apetytu. Dodatkowo ciągły brak sił, osłabienie, trudności w poruszaniu się sprawiają, że osoba chora często nie ma możliwości przygotowania sobie pełnowartościowego posiłku.

Jeśli chory ma trudności z przyjmowaniem lub przyswajaniem pokarmów, dobrym rozwiązaniem jest uzupełnienie diety gotowymi preparatami odżywczymi, które są tak zbilansowane, aby pokrywać specyficzne potrzeby żywieniowe osoby przewlekle chorej. Gotowe preparaty odżywcze są bardzo dobrym źródłem energii, zawierają 1,5 kcal w 1 ml, co oznacza, że niewielką porcją pokrywają znaczną część zapotrzebowania energetycznego.

Dbając o dobrze zbilansowaną dietę, uzupełnioną gotowymi preparatami odżywczymi do picia, ograniczymy ryzyko wystąpienia złego stanu odżywienia osoby borykającej się z przewlekłą chorobą.

Objawy niedozywienia organizmu

Pojęcia „niedożywienie” używa się na określenie złożonego stanu klinicznego, który jest skutkiem przedłużonego niedoboru składników jakościowych, wchodzących w skład ważnych struktur regulujących metabolizm komórek, tkanek lub całego organizmu (głównie soli mineralnych, witamin, pierwiastków śladowych). Istnieją dwie podstawowe postaci niedożywienia:

ilościowe – utrata masy ciała, wychudzenie, wycieńczenie organizmu,
jakościowe – niedobór poszczególnych składników jakościowych.

Niedobory żywności są szczególnie niebezpieczne u dzieci. Im szybciej organizm się rozwija, tym bardziej dotkliwe dla niego jest niedożywienie. Duże niedobry pokarmowe mogą zahamować rozwój fizyczny i intelektualny dziecka w stosunku do prawidłowo odżywianych rówieśników.

Odżywczy nutridrink jest to wysokoenergetyczny, płynny preparat odżywczy. Nutridrink to dietetyczny środek spożywczy specjalnego przeznaczenia medycznego, który zapewnia porcję niezbędnych witamin i składników odżywczych w niewielkiej objętości. Nutridrink jest używany w leczeniu niedożywienia organizmu. Może być jedynym źródłem pożywienia lub stanowić uzupełnienie diety.

Nutrigenomika- droga do personalizacji żywienia

17 październik 2012

Autor: dr hab. n. med. Ewa Stachowska
Zakład Biochemii i Żywienia Człowieka
Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie

Analiza ludzkiego genomu wykazała, że jako istoty ludzkie jesteśmy w 99,9% identyczni na poziomie DNA, co oznacza, że pozostałe 0,1 % (ok.3 mln pojedynczych polimorfizmów nukleotydowych-SNPs) jest odpowiedzialne za morfologiczne, fizjologiczne, biochemiczne i molekularne różnice obserwowane pomiędzy dwiema osobami. Występowanie wariantów polimorfizmów SNP w obszarach kodujących enzymy (lub promotory) może zmieniać stechiometrie katalizowanych reakcji w obrębie szlaków metabolicznych (1). Finalnie polimorfizmy pojedynczych SNP u każdego człowieka mogą kreować indywidualne różnice pomiędzy stopniem wchłaniania, metabolizowania, przechowywania i utylizowania składników żywności. Stąd niektórzy ludzie (genotypy) są w szczególny sposób podatni na negatywny wpływ pewnych specyficznych czynników pokarmowych. Badania z zakresu nutrigenomiki wykazały, że:

1. Niektóre z genów regulowanych przez dietę – rozumianych jako najbardziej rozpowszechnione warianty tych genów, przyczyniają się do indukowania progresji i przebiegu chorób przewlekłych (np. nowotworów). Wydaje się, że do prewencji czy współleczenia chorób przewlekłych powinna być zastosowana interwencja dietetyczna bazująca nie tylko na poznaniu indywidualnych potrzeb żywieniowych czy statusu odżywiania ale także badaniu genotypu danej osoby.

2. Obecne w żywności związki chemiczne mogą działać na ludzki genom- bezpośrednio lub pośrednio i w ten sposób mogą zmieniać / zaburzać ekspresję genów lub / i wpływać na ich strukturę.

3. Dobroczynny lub znikomy wpływ składników pożywienia na równowagę pomiędzy stanem zdrowy/chory zależy od indywidualnych cech genetycznych danej osoby.

4. Interakcje pomiędzy genem a dietą są w bardzo dużym stopniu modyfikowane przez czynniki epigenetyczne.

Nutrigenomika w swoim indywidualnym spojrzeniu na człowieka otwiera drogę dla medycyny spersonalizowanej,opartej na założeniu że reakcja poszczególnych osób na pewne pokarmy (a także leki) może być zróżnicowana na skutek odmienności w zapisie genetycznym. Wydaje się że w przyszłości (niedalekiej?) przeprowadzenie testu DNA będzie podstawą do ustalenia sposobu leczenia dla konkretnej osoby – tak by terapia była najskuteczniejsza i dawała najmniej działań niepożądanych. Nutrigenomika powinna być zastosowana do zapobiegania, łagodzenia skutków czy współleczenia chorób przewlekłych. Jako przykład może posłużyć leczenie żywieniowe w chorobach nowotworowych. Klasyczna dietetyka zajmująca się problematyką np. raka piersi wymienia, jako czynniki żywieniowe powiązane z rozwojem raka piersi: dietę obfitującą w nasycone kwasy tłuszczowe i ubogą w błonnik, nadpodaż kaloryczny przyczyniający się do rozwoju otyłości, niedobory lub nadmiar substancji antyoksydacyjnych. Nurtigenomika (ze swoim warsztatem biochemicznym) pozwala o wiele szerzej spojrzeć na problem inicjacji procesu onkogenezy – uwzględniając wpływ czynnych biologicznie składników pożywienia (nutrientów) oraz udział
epigenetycznych mechanizmów dziedziczenia na wybrane etapy cyklu komórkowego. Sama onkogeneza jest złożonym wieloetapowym procesem akumulacji defektów genetycznych i zmian epigenetycznych. Pod pojęciem epigenetyki kryją się mechanizmy wpływające na ekspresję materiału genetycznego, niezmieniające jednak sekwencji nukleotydów DNA. Obejmują one metylację DNA oraz potranslacyjne modyfikacje histonów. Metylacja DNA dotyczy cytozyn zlokalizowanych w wyspach CpG. Pociąga za sobą głównie zmiany w oddziaływaniach z czynnikami wiążącymi DNA. Modyfikacje histonów obejmują acetylację, metylację, fosforylację, ubikwitynację i koniugację z cząsteczkami SUMO (ang. small ubiquitin-like modifier), a głównym ich efektem są zmiany struktury i konformacji chromatyny. Te mechanizmy epigenetyczne – poprzez zmiany organizacji DNA powodują zmiany „dostępności” DNA dla aparatu transkrypcyjnego. Błąd w wyciszaniu genów (np. poprzez nieprawidłowy układ metylacji) może zaburzyć przestrzenne ułożenie chromatyny, co z kolei ma wpływ na wybór wyciszanych po podziale komórkowym genów. Hipermetylacja może zniweczyć pracę, jaką wykonują ochronne geny – supresory nowotworów oraz geny naprawy DNA. Takie mutacje, – „epi-mutacje”, obserwowano w różnorodnych odmianach nowotworów. Ponieważ zawartość reszt funkcyjnych wykorzystywanych w procesach epigenetycznych (metylowych czy acetylowych) jest zależna od diety – nieodpowiedni sposób żywienia może wywierać bezpośredni wpływ na ekspresję genów oraz aktywację czynników transkrypcyjnych. Jednym z hormonów regulujących procesy epigenetycznye (acetylacji / deacetylacji) jest insulina. Jej stężenie w krwi obwodowej – będące wynikiem określonego sposobu żywienia – może mieć znaczenie dla homeostazy procesów aktywacji/inaktywacji czynników traskrypcyjnych i białek zaangażowanych w proces regulacji metabolizmu komórkowego (np. FOXO, NF κ B, p 53).

Wesprzyj nas poprzez stronę Siepomaga – zakup kalorymetrii posredniej

Witajcie, Fundacja Salamander zajmuje się pomocą osobom chorym na DMD, DMB (choroby nerwowo – mięśniowe). Choć nie ma jeszcze ostatecznie zatwierdzonych leków na choroby na które chorują nasi podopieczni (pracę nad lekami trwają) to można im pomóc. W chorobach w których zanikają mięśnie bardzo ważną role odgrywa prawidłowa dieta, osoby które odżywiają się prawidłowo są dłużej sprawne a ich ogólne samopoczucie jest dużo lepsze. Niestety aby sprawdzić jakie jest zapotrzebowanie danego organizmu na składniki odżywcze oraz ilość potrzebnych mu kalorii oblicza się z użyciem specjalistycznego sprzętu. Nasza fundacja zbiera pieniądze na jego zakup, aby móc pomóc dobrać odpowiednią dietę dla naszych chorych. Koszt zakupu kalorymetrii to okolo 100 000 zł potrzebujemy jeszcze 20 000 zł – dziękujemy za każdą wpłatę.

Wesprzyj nas poprzez stronę: siepomaga.pl

Kalorymetria (energometria)

Kalorymetria (energometria)

Całokształt przemian biochemicznych i towarzyszących im przemian energii, jakie zachodzą w organizmach żywych i stanowią istotę życia, nosi nazwę metabolizmu, od słowa greckiego metabole, co znaczy przemiana.

Procesy degradacji składników ciała oraz składników pożywienia wchłoniętych ze światła przewodu pokarmowego są określane mianem procesów katabolicznych, a ich suma w organizmie – katabolizmem, natomiast zachodzące równocześnie w komórkach procesy biosyntezy nazywane są procesami anabolicznymi, a ich suma – anabolizmem. Czytaj dalej „Kalorymetria (energometria)”

16 miesięcy po reanimacji

1,5 roczna obserwacja chorego z DMD po dekaniulacji i perspektywy zasadności leczenia żywieniowego w przypadkach chorób nerwowo-mięśniowych na przykładzie chorej z Miastenia Gravis.

21 letni mężczyzna z rozpoznaną dystrofią mięśniową Duchene’a, który w styczniu 2013 r został przyjęty do oddziału intensywnej terapii z powodu ostrej niewydolności oddechowej, został zdekaniulowany w warunkach domowych po 3 miesiącach intensywnego leczenia żywieniowego.

Początkowo przy przyjęciu do OIT waga chorego niedożywionego oscylowała około 30 kg. Do czasu dekaniulacji udało się uzyskać przyrost masy o 13 kg z zastrzeżeniem że wzrost masy dotyczył głównie tkanki mięśniowej. Pierwotne zapotrzebowanie energetyczne, zmierzone przy pomocy kalorymetrii pośredniej wynosiło 6200 kcal/dobę (EE – Energy Expenditure). Czytaj dalej „16 miesięcy po reanimacji”